Φυσικοθεραπεία και φάρμακα

Οι μη χειρουργικές θεραπείες αποτελούν πρακτικές για τη θεραπεία παθήσεων μικρής σοβαρότητας. Κατόπιν εξειδικευμένης διάγνωσης, ο χειρουργός σπονδυλικής στήλης θα καθορίσει τις επιλογές θεραπείας και θα σχεδιάσει το κατάλληλο πλάνο που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ασθενούς.

Με τις μη χειρουργικές θεραπείες αντιμετωπίζεται μια σειρά προβλημάτων που μπορεί να προκύψει από τις παθήσεις της σπονδυλικής στήλης. Ο ασθενής ανακουφίζεται από τον πόνο και τα συμπτώματα εξασφαλίζοντας μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Μη Χειρουργικές Θεραπείες – Φυσικοθεραπεία

Φυσικοθεραπεία ή αλλιώς λειτουργική αποκατάσταση είναι ένα πρόγραμμα το οποίο σχεδιάζεται για να βελτιώσει τη λειτουργικότητα του ασθενούς. Μέσα από τη φυσικοθεραπεία, επίσης, ο πόνος ελαττώνεται με αποτέλεσμα να ενισχύεται η δραστηριότητα του ασθενούς κατά την καθημερινή ζωή.

Το πρόγραμμα της φυσικοθεραπείας εμπεριέχει:

Ενδυνάμωση των μυών
Ευλυγισία και απόκτηση μέγιστου εύρους κίνησης
Απόκτηση φυσικής κατάστασης
Εκμάθηση της ‘εμβιομηχανικής’ στάσεως του σώματος που συντελεί στη σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης και την αποφυγή τραυματισμών

Η φυσικοθεραπεία χωρίζεται σε δύο σκέλη:

Παθητικό
Είναι τα ζεστά ή ψυχρά επιθέματα, ο ηλεκτρικός ερεθισμός, οι υπέρηχοι, το laser και η κινητοποίηση.

Ενεργητικό
Είναι οι ασκήσεις διατάσεων και οι ισομετρικές ασκήσεις ενδυνάμωσης με ή χωρίς εξοπλισμό.

Γίνεται αντιληπτό ότι η σωστή φυσικοθεραπεία αποτελεί μία πολύ σημαντική πρακτική για τον ασθενή. Καθώς το πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί ανάλογα με τις ανάγκες του, μπορεί να παίξει κρίσιμο ρόλο για την ταχύτερη αποκατάσταση του ασθενούς είτε μετεγχειρητικά, είτε γενικά.

Μη Χειρουργικές Παθητικές Θεραπείες

Οι μη χειρουργικές παθητικές θεραπείες αφορούν στα εξής:

Πάγος – ζέστη

Αν και, κατά κανόνα, στους πόνους της σπονδυλικής στήλης ‘ταιριάζει’ το ζεστό, δεν υπάρχει κάποιος αυστηρός κανόνας.

Ο πάγος ή η ζέστη δεν πρέπει να τοποθετούνται κατευθείαν πάνω στο δέρμα γιατί μπορεί να προκαλέσουν εγκαύματα. Έτσι, για την προστασία του δέρματος, πάντα πρέπει να είναι τυλιγμένα σε μία πετσέτα.

Ο πάγος γενικά ελαττώνει τη ροή του αίματος, άρα ελαττώνει το πρήξιμο, την τοπική φλεγμονή και τον πόνο.
Αντίθετα, η ζέστη αυξάνει τη ροή του αίματος και την τοπική κυκλοφορία συντελώντας στη χαλάρωση των μυών.

Ηλεκτρική διέγερση (TENS)

Η ηλεκτρική διέγερση είναι γνωστή ως ‘TENS’ (transcutaneous electrical nerve stimulation). Τα TENS αποτελούν χορήγηση ανώδυνου ρεύματος μέσω του δέρματος στα περιφερικά νεύρα.

Το ηλεκτρικό ρεύμα προκαλεί ελαφρά τοπική θέρμανση, η οποία βοηθάει στη δυσκαμψία, τον πόνο και την κινητικότητα. Η θεραπεία TENS είναι μη επεμβατική και δεν υπάρχουν παρενέργειες. Αποτελεί μία μέθοδο, κατά την οποία πραγματοποιείται έλεγχος του οξέος και του χρόνιου πόνου.

Υπέρηχοι

Οι υπέρηχοι είναι επίσης μια μη επεμβατική θεραπεία για τους πόνους στη σπονδυλική στήλη αλλά και τους τένοντες και συνδέσμους. Με τους υπερήχους, επίσης, επιτυγχάνεται χαλάρωση των μυών.

Ο φυσικοθεραπευτής εφαρμόζει gel στο δέρμα του ασθενούς ούτως ώστε να γλιστράει η κεφαλή των υπερήχων. Εν συνεχεία, περιφέρει την κεφαλή κυκλικά πάνω από την επώδυνη περιοχή.

Οι υπέρηχοι προκαλούν υψηλής συχνότητας κύματα ήχου τα οποία με τη σειρά τους προκαλούν θερμότητα βαθιά στους ιστούς. Η θεραπεία με υπερήχους, γενικά, ευνοεί την κυκλοφορία και την ανάρρωση. Αυτό συμβαίνει διότι:

Χαλαρώνει το μυϊκό σπασμό
Ελαττώνει την τοπική φλεγμονή
Βοηθά στην ελάττωση του πόνου

Η κινητοποίηση

Η κινητοποίηση αφορά στην αποκατάσταση της κινητικότητας των αρθρώσεων καθώς και την ελάττωση του πόνου. Πρόκειται για παθητική αλλά ελεγχόμενη ταχεία κίνηση, η οποία απελευθερώνει μια άρθρωση και την επαναφέρει στη ‘σωστή’ θέση. Επίσης, ελαττώνει το μυϊκό σπασμό, ο οποίος μπορεί να προκαλεί κάποιο πόνο στη μέση ή τον αυχένα.

Πριν από την κινητοποίηση μπορεί να προηγηθεί παθητική θεραπεία με την βοήθεια ζέστης, υπέρηχων ή TENS. Με τη βοήθειά τους, οι ιστοί χαλαρώνουν και επιτρέπουν την κινητοποίηση των αρθρώσεων.

Μη Χειρουργικές Ενεργητικές Θεραπείες

Οι μη χειρουργικές ενεργητικές θεραπείες περιλαμβάνουν διατάσεις ενεργητικές, καθώς και ασκήσεις ενδυνάμωσης.

Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης:

Ενισχύουν τη δύναμη
Υποστηρίζουν την ισορροπία και το συντονισμό των μυών
Βοηθούν στον ύπνο, την ελαστικότητα του σώματος, το μυϊκό καθώς και το καρδιαγγειακό σύστημα του σώματος

Πριν από κάθε ενεργητική θεραπευτική άσκηση, προηγείται μια περίοδος προθέρμανσης, η οποία μπορεί να είναι είτε περπάτημα σε διάδρομο, είτε ποδήλατο.

Εμβιομηχανική του σώματος (σχολείο μέσης)

Κατά τη διάρκεια της φυσικοθεραπείας, οι ασθενείς μαθαίνουν πώς να διατηρούν τη σωστή στάση του σώματος. Η σωστή στάση προστατεύει τη σπονδυλική στήλη από την καταπόνηση, η οποία μπορεί να προκαλέσει πόνο στη μέση και τον αυχένα.

Η σωστή στάση του σώματος, αφορά σε πολλά κομμάτια της ζωής ενός ανθρώπου, όπως είναι:

Πώς να σηκώνει βάρη
Τρόπος που στέκεται
Πώς περπατάει
Πώς κάθεται
Ο τρόπος που βγαίνει από το αυτοκίνητο

Έτσι, μπορεί να προλάβει τραυματισμούς και πόνους, ενώ θα βοηθηθεί στην επάνοδο του στη δουλειά ή τη διασκέδαση.

Μη Χειρουργικές Θεραπείες – Φάρμακα

Τα φάρμακα που χρειάζονται για παθήσεις της σπονδυλικής στήλης είναι φάρμακα τα οποία βοηθούν να ελαττωθεί η φλεγμονή (άσηπτη) και ο πόνος.
Ο πόνος είναι είτε οξύς είτε χρόνιος και ταξινομείται σε:

Τοπικό ή εκφυλιστικό

Προκαλείται από τα τοπικά προβλήματα της σπονδυλικής στήλης (δισκοπάθεια, αρθρίτιδα των αρθρώσεων, κάταγμα, μετάσταση στη σπονδυλική στήλη).

Αναφερόμενο ή αντανακλαστικό

Ο αναφερόμενος είναι από την αντανάκλαση του τοπικού πόνου σε κάποια περιοχή κοντά στην περιοχή που πάσχει. Συνήθως ο πόνος αντανακλά από τη μέση στους γλουτούς και μέχρι τα γόνατα).

Νευρογενή

Είναι ο πόνος που προέρχεται από την πίεση ενός νεύρου και ακολουθεί το νεύρο. Κατά κανόνα φτάνει έως τα δάκτυλα των ποδιών ή των χεριών.

Κατηγορίες Φαρμάκων

Γενικά υπάρχουν 3 κατηγορίες φαρμάκων που βοηθούν στον πόνο :

Παυσίπονα

Ponstan, Depon, Panadol, Lonarid, Lonalgal κτλ

Αντιφλεγμονώδη

Κορτιζόνη, Mesulid, Voltaren, Xefo, Celebrex, Arcoxia κτλ

Φάρμακα χρόνιου πόνου

Stelminal, Lyrica, Neurontin

Αυτά τα φάρμακα μπορούν να χορηγούνται συνδυαστικά.

Σε οξύ πόνο, η συνηθισμένη αγωγή είναι ο συνδυασμός ενός παυσίπονου με ένα αντιφλεγμονώδες.

Τα φάρμακα του χρόνιου πόνου αντικαθιστούν τα αντιφλεγμονώδη (αν και μπορούν να συνχορηγούνται για ένα διάστημα) όταν ο πόνος χρονίσει.

Οι συνήθεις επιπλοκές των παραπάνω φαρμάκων είναι:

Τα παυσίπονα αυτά που έχουν κωδεΐνη (Lonarid, Lonalgal) μπορεί να προκαλέσουν δυσκοιλιότητα, αλλά κανένα δεν προκαλεί πρόβλημα στο στομάχι.
Τα αντιφλεγμονώδη μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές, όπως γαστρορραγία, αν και τα νέας γενιάς φάρμακα δεν επιδρούν στο στομάχι.
Τα φάρμακα του χρόνιου (νευροπαθητικού) πόνου είναι κατά βάση αντιεπιληπτικά ή αντικαταθλιπτικά φάρμακα. Αυτά έχουν την παράλληλη δράση να ελαττώνουν τον χρόνιο πόνο, στερούνται δε σοβαρών παρενεργειών και μπορούν να χορηγηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τα φάρμακα πρέπει να χορηγούνται από το στόμα ή ως υπόθετα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνονται υπό μορφή ένεσης. Το μόνο πλεονέκτημα της ένεσης είναι η ταχύτητα δράσης της φαρμακευτικής ουσίας. Ωστόσο, το φάρμακο εμφανίζει τις ίδιες επιπλοκές (γαστρορραγία για παράδειγμα) με τα φάρμακα που χορηγούνται από το στόμα.

Επιπλέον, με την ένεση αυξάνεται ο κίνδυνος των τοπικών επιπλοκών από κακή τοποθέτησή της. Αυτά μπορεί να είναι αιμάτωμα στον γλουτό, απόστημα ή κάκωση νεύρου.

εΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ
ΜΑΖΙ ΜΑΣ